77. Beni melâmet eyledi

Beni melâmet eyledi, bu ne acep sevda idi?

Endişe yok gönlümde hem, bu can eli anda indi.

Gönlüme o dolmuş idi, Canım onu bulmuş idi.

Şehrine o konmuş idi, Maşuk bizim evde idi.

Bir nur yazı yaylar idik, İlm-i ledün söyler idik.

Dostlarımız toylar idik, Kudret hanı anda indi.

Arşta idi seyranımız, nurda idi sayvanımız.

Onda bu bizim canımız, Mustafa canında idi.

Yoğ idi hem levh-ü kalem, ne on sekiz bin bu âlem.

O demde Havva vü Âdem, ne ad-u ne sanda idi.

Geldik bu mülke bahane, seyreyledik hoş şahane.

Sefer kılarız uş yine, vatanımız anda idi.

Hüseyin ve Mansur idi, nagâh gördü o sûreti.

Kendin Hakk'a ısmarladı, Bağdat'ta kavgada idi.

Yunus gel şimdi bu zaman, dost yoluna terk eyle can.

Tâ ki olasın câvidan, çünkü evvel anda idi.