122. Bu dünyânın meseli bir ulu şara benzer
Bu dünyânın meseli bir ulu şara benzer,
Velî bizim ömrümüz bir tez pazara benzer.
Her kim bu şara geldi, bir lâhza karar kıldı,
Geri dönüp gitmesi gelmez sefere benzer.
Bu şarın evvel tadı şehd ü şekkerden şîrin,
Âhır acısını gör şol zehr-i mâra benzer.
Evvel gönül almağı huplara nispet eder,
Ahır yüz döndürmeği acuz mekkâra benzer.
Bu şarın hayalleri türlü türlü halleri,
Aldamış gafilleri câzû ayyâra benzer.
Bu şarda hayallerin haddi vü şumârı yok,
Bu hayâle aldanan otlar davara benzer.
Bu şarın sultanı var cümleye ihsânı var,
Sultan ile bilişen yok iken vara benzer.
Kendi mıkdârın bilen, bildi kendi halini,
Velî dahi aşk ile evvel bakara benzer.
Biçare Yunus’u gör, derd ile hayran olmuş,
