199. Ey bana derviş diyen

Ey bana derviş diyen, nem ola derviş benim.

Ya bu adıma layık, yok elimde iş benim.

Derviş derler adıma, bakarlar suratıma.

Bilmezler ki dirliğim, külli sitayiş benim.

Dil ile şeyhim ulu, yolda aludan alu

Aklım evi kaygılı, nefsim asayiş benim.

Sureti güler halka, ya kani kulluk Hakk'a.

Bu dirliğime bak a, hem işim yanlış benim.

Kendi izimi bilirem, saluslanuben yürürem.

Buğz ü kibr ü adavet, gönlümü almış benim.

Suçumu örter hırkam, dirliğim cümlesi ham.

Bir gün yırtılısar perdem, zehi düşvar iş benim.

Derviş neye dolundum, Ulu suçta bulundum.

Yunus umduğum Haktan, o rahmet imiş benim.