221. Ey yaranlar ey kardaşlar
Ey yaranlar ey kardaşlar, korkaram ben ölem deyü.
Öldüğümü kayırmazsam, ettiğimi bulam deyü.
Bir gün görünür gözüme, aybım uralar yüzüme.
Endişeden del'olmuşam, n'idem ben ne kılam deyü.
Eğer gerçek kul imişsem, ona kulluk kılayıdım.
Ağlayaydım bu dünyada, yarın anda gülem deyü.
Hemin geldim bu dünyaya, nefsime kulluk eyleyü.
İyi amel işlemedim, azaptan kurtulam deyü.
Ey biçare miskin Yunus, günahın çok n'eyleyesin?
Sığındım o Allah'ıma, dedi hem af kılam deyü.
Ey yarenler, ey kardaşlar, sorun bana kandayıdım,
Aşk denizine dalıban, Deryayı ummandayıdım.
O ki beni bekler idi, her kandasam saklar idi,
Aşk urganı ucundaki, kandildeki candayıdım.
Yure bünyad vurulmadan, yer gök halayık olmadan,
Levn-ü kalem çalınmadan, mülkü yaradandayıdım.
Yüz yetmiş bin ferişteler, saf bağlayıp durucağız,
Cebrail'i gördüm onda, o ulu divandayıdım.
Dört kitabı okumadan, ayırıp seçmek olmadan,
Ben okudum sabakımı, kur'anda hanendeyidim.
Kaygı eli bana ermez, gussa gergiz beni görmez,
Endişe şerrinden taşra, bir ulu makamdayıdım.
Doksan bin Hak kelamını, eyleyicek Habib ile,
Otuz bini sır olıcak, ol vaktin ben andayıdım.
Beni gibi miskin kulu, yüz bin gelirse az ola,
Benim gelişim şimdidir, uçmakta Rıdvan'dayıdım.
Yıldız idim bunca zaman, gökte melayik arzuman,
Cebbar-ı âlem hükmeder, ben o zaman ondayıdım.
Ben bu suretten ileri, adım Yunus değil iken,
Ben o idim, o ben idi, bu aşkı sunandayıdım.
Ey yarenler, ey kardeşler, ecel ere ölem bir gün.
İşlerime pişman olup, kend'özüme gelen bir gün.
Yanlarıma kona elim, söz söylemez ola dilim.
Karşıma gele amelim, n'ettim ise görem bir gün.
Oğlan gider danişmende, saladır dosta düşmana.
Şu dört tekbir namaz ile, vaktim tamam kılam bir gün.
Beş karış bezden kefenim, yılan, çiyan yiye tenim.
Yıl geçe obrula sinim, unutulup kalam bir gün.
Başıma dikeler hece, ne erte bilem, ne gece.
Âlemler ümidi Hoca, sana ferman olam bir gün.
Yunus Emre sen bu sözü, Dahi tamam etmemişsin.
Tek yürüyeyim, n'eyleyim, üstadıma gelem bir gün.
Ey yârenler ey kardaşlar, görün beni n’ittim ahî,
Ere erdim, eri buldum, er eteğin tuttum ahî.
Canım bir gözsüz can idi, içi dolu sen ben idi,
Tuttum miskinlik eteğin, ben menzile yettim ahî.
Korkar oldum bir Tanrı’dan, bâzâr oldum yatlı hudan,
İşbu işim sağıncıla, ben yoluma gittim ahî.
Giderdim gönülden kîni, kin tutanın yoktur dîni,
Ey yârenler, ben bu sözü, uludan işittim ahî.
Anladım kendi hâlimi, gözledim doğru yolumu,
Tuttum ulular eteğin, hazret’e ben yettim ahî.
Âşık isen miskin Yunus, hazret’e tutgıl yüzünü,
