228. Geldi geçti ömrüm benim

Geldi geçti ömrüm benim, şu yel esip geçmiş gibi.

Hele bana şöyle gelir, şu göz açıp yitmiş gibi.

İşbu söze Hak tanıktır, bu can gövdeye konuktur.

Bir gün çıkap da gidecek, kafesten kuş uçmuş gibi.

Miskin âdemoğlanını, benzetmişler ekinciye.

Kimi biter, kimi yiter, yere tohum saçmış gibi.

Bu dünyada bir nesneye, Yanar içim, göynür özüm.

Yiğit iken ölenlere, gök ekini biçmiş gibi.

Bir hastaya vardın ise, bir içim su verdin ise,

Yarın anda sana gele, Hak şarabın içmiş gibi.

Bir miskini gördün ise, bir eskice verdin ise,

Yarın anda karşı gele, hulle donun biçmiş gibi.

Yunus Emre bu dünyada, iki kişi kalır derler.

Meğer Hızır, İlyas ola, âb-ı Hayat içmiş gibi.