230. Gelin bir nazar eylen
Gelin bir nazar eylen, n'oldu cihan içinde?
Niceler toprak oldu, bu az zaman içinde.
O taze güller soldu, Bülbüller ötmez oldu.
Ata, ana zâr oldu, kaldı zindan içinde.
Canları oda yandı, kuzuların kurt aldı.
Ardınca baka kaldı, zâr-ü figan içinde.
Ey nice yarenleri, Hasret kaldı canları.
Meğer ki buluşalar, yarın cinân içinde.
O ipek don geyenler, hiç toz kondurmayanlar,
Çürüyüp toprak olmuş, tenler kefen içinde.
O gözler ve o kaşlar, o inci gibi dişler,
O tenler ve o saclar, yılan, çıyan içinde.
Kamu çürümüş eller, o dudak ve o diller,
O sevgili oğullar, kalmış toprak içinde.
Bu dünyaya inanma, Vefasın bulam sanma.
Ömrün veren ziyana, çoğu pişman içinde.
Dünyayı bi-vefa bil, aç gözünü yarağ kıl.
Sen dahi olürsün bil, kalma güman içinde.
Yunus söyle sözünü, yavı kıl kend'özünü.
