244. Gönlümü mekân eyledi
Gönlümü mekân eyledi, dost elçisi kona kona.
Bir dem dilim tutar isem, söyletirler yana yana.
Derdim kime söyleyeyim, nicesi şerh eyleyeyim.
Dosttan gelen avaz benim, yakar içim döne döne.
Aceplerim şol kimseyi, acep gelir hem sözleri.
"Dervişim" der dava kılar, yatar uyur kana kana.
Akşam olur, gün dolanır, Sabah olur yine doğar.
Bu ikisi arasında, geçer ömrüm dine dine.
