406. Yer yüzünde gezer idim

Yer yüzünde gezer idim, uğradığım milkler yatar.

Kimi ulu, kimi kiçi, key kuşağı berkler yatar.

Kimi yiğit, kimi koca, gündüzleri olmuş gece.

Kimi derviş, kimi hoca, Mümin muhakkikler yatar

Doğru varırdı yolları, kalem tutardı elleri,

Bülbüle benzer dilleri, danişment alimler yatar.

Ulu, kiçi ağlamışlar, Server yiğitler komuşlar.

Baş ucunda yay asmışlar, dökülüben oklar yatar.

Atalarının izi tozlu, Enginleri dürlü donlu.

Hüküm eder ay ve güne, şu usullü beyler yatar.

Elleri dürür kınalı, hem karavaşlu dayelu,

Karga gibi kara saçlı, Gül yüzlü hatunlar yatar.

Uşacıklar, oğlancıklar, oynar güler bülbül gibi.

Ayrılmışlar, anaları, sinlerini bekler yatar.

El bağlamışlar kamusu, Hak Çalap'tandır umusu.

Düğürlü kızdır kimisi, alınmadık haklar yatar.

Yunus bilmez kendi halin, Hak Çalap söyletir dilin.

Bir nicesi yeni gelin, ak değirmi yüzler yatar.