409. Yine yüzünü gördüm

Yine yüzünü gördüm, yine yüreğim yandı.

Dost senin aşkın odu, yüreğime dayandı.

Görklü yüzünü gören, gönlünü sana veren,

Belli tapında duran, ne doydu, ne usandı.

Gevherdir senin özün, şekerden tatlı sözün,

Güneşten arı yüzün, her kim gördü utandı.

Şu gönlüm garip idi, ciğerim kebap idi.

Görklü yüzünü gördüm, içim, dışım bezendi.

Yunus Emre bî-karar, şol hûb yüze intizar.

Senden ayrılmaz nazar, vardı yakıldı yandı.